31.7.15
Hetzelfde schuitje
"Zou er ons iets ontgaan zijn?"
"Zwijg, we zitten in hetzelfde schuitje. We moeten roeien met de riemen die we hebben.
30.7.15
Shane McLaughlin (2)
29.7.15
Wat Jan wordt
"O Jan, ik ben zo bang, hoe moeten wij worden wat we willen zijn?"
“Ach Ingrid, wees niet bang, ik denk soms dat ik voor een groot stuk al helemaal ben wat ik later worden zal. Ook voor jou komt het wel in orde hoor, begrijp je wat ik bedoel?"
“Neen, Jan, ik denk dat je weer iets zegt wat je zelf niet begrijpt. Al heb je wat dat eerste betreft misschien wel gelijk."
“Ja?"
“Ja, maar weet ik weet niet of jij wel zeker bent dat je dàt wil."
28.7.15
27.7.15
Shane McLaughlin?
26.7.15
Verbijstering
25.7.15
Paremiogram 4
De waarheid ligt altijd
-...op het puntje van mijn tong
-...in het midden
-...aan de omstandigheden waarin men ze vertelt
-...op het oorkussen van de duivel
-...ergens aan
-...aan het eind van de tunnel!
-...op het puntje van mijn tong
-...in het midden
-...aan de omstandigheden waarin men ze vertelt
-...op het oorkussen van de duivel
-...ergens aan
-...aan het eind van de tunnel!
24.7.15
Stil op aarde
Eens,
op een moment dat het
heel stil was op aarde,
zo stil dat men een naald
had kunnen horen vallen
als er op dat moment een naald
gevallen was uiteraard - wat niet het
geval was, want dan had men het
dus beslist wel gehoord -,
welnu,
op dàt moment stond
niemand er bij stil dat
het heel stil was op aarde
en dat aangezien men zich in die tijd
reeds met vreemde rituelen inliet,
jawel.
23.7.15
Benen
“Wil je mijn benen eens zien?” bood hij aan.
“Je benen?” Ik vond het een raar aanbod.
“Ja, ik heb vrouwenbenen gekregen. Ineens. Ik werd er onlangs wakker mee."
Inderdaad, ik vond hem al een tijdje zo’n oneigenlijk gangetje hebben, dus dàt was de verklaring.
“O, ik dacht dat je aan de drank was,” antwoordde ik, zijn woelig gevoelsleven kennende.
“Neen hoor, niks drank. Het zijn vrouwenbenen, kijk maar,” en hij trok zijn broek uit.
Ik keek, en waarachtig, hij had twee gave vrouwenbenen.
“Ongelofelijk,” prees ik hem, omdat de juiste woorden mij niet meteen te binnen vielen.
“Ja hé,” beaamde hij, terwijl hij ze zelf ook nog eens nauwlettend monsterde. Voor de zoveelste keer waarschijnlijk.
“Het veranderd natuurlijk hoe ik in het leven sta,” verklaarde hij ineens.
Dat begreep ik uiteraard ook wel.
“Maar we blijven toch vrienden?
“Je benen?” Ik vond het een raar aanbod.
“Ja, ik heb vrouwenbenen gekregen. Ineens. Ik werd er onlangs wakker mee."
Inderdaad, ik vond hem al een tijdje zo’n oneigenlijk gangetje hebben, dus dàt was de verklaring.
“O, ik dacht dat je aan de drank was,” antwoordde ik, zijn woelig gevoelsleven kennende.
“Neen hoor, niks drank. Het zijn vrouwenbenen, kijk maar,” en hij trok zijn broek uit.
Ik keek, en waarachtig, hij had twee gave vrouwenbenen.
“Ongelofelijk,” prees ik hem, omdat de juiste woorden mij niet meteen te binnen vielen.
“Ja hé,” beaamde hij, terwijl hij ze zelf ook nog eens nauwlettend monsterde. Voor de zoveelste keer waarschijnlijk.
“Het veranderd natuurlijk hoe ik in het leven sta,” verklaarde hij ineens.
Dat begreep ik uiteraard ook wel.
“Maar we blijven toch vrienden?
22.7.15
De beste stuurlui...
21.7.15
De waarheid is niet alleen mooi!
Ik bond de waarheid vast op mijn fiets en ben er meer langs berg en dal getrokken om haar te tonen aan alle volkeren die ik ontdekken zou.
“Mooi,” zeiden die steevast toen ze de waarheid zagen, waaruit ik leerde (ja, ik reisde toch ook een beetje om te leren) dat de waarheid zeker mooi is. Hoe of waar je haar ook bekijkt dus.
Op een dag kreeg ik echter problemen met mijn fiets, een broekspijp en het gewicht van de waarheid (want dat was niet onaanzienlijk), waardoor ik ten val kwam. Toen begreep ik meteen dat de waarheid ook kwetsen kan!
20.7.15
19.7.15
Ogen
“Daarvoor heb ik jouw ogen nodig!"
“Mijn ogen?"
“Jazeker."
“Kan het ook niet met mijn hersens?"
“Neen, je ogen!"
“Mijn ogen, ècht?"
“Ja."
“Die liggen in een bokaal naast mijn bed in de slaapkamer."
Ik blijf het altijd vreemd vinden, waar mensen zoal hun ogen hebben.
“Mijn ogen?"
“Jazeker."
“Kan het ook niet met mijn hersens?"
“Neen, je ogen!"
“Mijn ogen, ècht?"
“Ja."
“Die liggen in een bokaal naast mijn bed in de slaapkamer."
Ik blijf het altijd vreemd vinden, waar mensen zoal hun ogen hebben.
18.7.15
Jan en Ingrid in historische context
16.7.15
Voorgekauwde antwoorden
Ik nam per ongeluk de verkeerde deur (ik was spontaan ingegaan op de uitnodiging van een vrouw met wie ik enkele dagen eerder een goed gesprek had gehad) en bevond mij in een ruim kantoor. Ik liep door het vertrek naar de enige andere deur met het bordje “uitgang” en kwam weer in een ander kantoor, waar ik nog net een man hoorde vloeken. Op zijn bureau lagen een hele stapel formulieren en een kapot nietapparaat.
“Verdomme, hier moet je ook altijd met prullen werken.”
Ik probeerde even om hem te helpen en het apparaat te herstellen, maar slaagde daar ook niet in.
“Laat maar,” zei hij, “Dit is trouwens jouw werk helemaal niet, en als ze zien (- hierbij wees hij met zijn kin naar de deur waarlangs ik net was binnengekomen -) dat we hier zoveel tijd in steken komen dààr weer problemen van."
Ik liep door nog tal van gangen in de hoop bij de flat uit te komen waar die vrouw op mij wachtte. Soms had ik het gevoel heel dichtbij te zijn. Maar in de plaats van bij haar kwam ik terecht bij een dienst waar men vragen van gewone burgers beantwoordde op basis van een vastgelegd scenario van voorgekauwde antwoorden.
Een oude grijze man wees mij een stoel aan en zette mij aan het werk. Hij zei dat het zeker met mij in orde zou komen, maar ik mocht nooit opgeven en blijven geloven.
In de maanden en jaren daarna groeide ik uit tot een volwaardig element. Iedereen was altijd heel vriendelijk tegen mij.
Elke avond overdenk ik nog steeds waarom het allemaal uiteindelijk zo is gelopen, en hoe ik mij toch heb weten te schikken.
15.7.15
Evident
14.7.15
De meisjes
13.7.15
Rare slotzin van een veel langer verhaal
12.7.15
11.7.15
Muzikale terrorist
9.7.15
8.7.15
Paremiogram 3
Het tipje van
-... de ijsberg
-... de paal boven water
-... het neusje van de zalm
-... de waarheid kwetst ook al een beetje
-... een verklikker balsemt de ziel al wie zoekt
-... de ijsberg
-... de paal boven water
-... het neusje van de zalm
-... de waarheid kwetst ook al een beetje
-... een verklikker balsemt de ziel al wie zoekt
7.7.15
6.7.15
5.7.15
De een meer dan de ander
4.7.15
3.7.15
2.7.15
Paremiogram 2
Dankbaarheid is
- ... ’s werelds loon
- ... onverwacht
- ... het geheugen van het hart
- ... een vergissing die je recht kan zetten
- ... leuk!
- ... ’s werelds loon
- ... onverwacht
- ... het geheugen van het hart
- ... een vergissing die je recht kan zetten
- ... leuk!
1.7.15
Paremiogram 1
Gedeelde smart is...
- ... halve smart
- ... het halve werk
- ... vermenigvuldigbaar
- ... beleefd
- ... uitzonderlijk
- ... halve smart
- ... het halve werk
- ... vermenigvuldigbaar
- ... beleefd
- ... uitzonderlijk
Abonneren op:
Posts (Atom)