31.5.07

Tandpasta



Waarom het moeilijk maken als makkelijk ook kan?

Een steen achter een wiel om wegrollen te vermijden.
Aanbellen in plaats van te staan brullen naar het raam op de vierde verdieping.
Een broeksriem in plaats van de hele dag je broek opnieuw op te trekken.

Zo ook mijn ontmoeting gisteren met een buitenaards wezen.

"Het is heel eenvoudig, wij hebben alles al uitgevonden behalve adequate gebitshygiëne. Daarom verzoek ik u beleefd of wij een van uw tubes tandpasta kunnen krijgen. Voor analyse," sprak zij in onze voor haar vreemde taal.

Dat was geen probleem.

Frans gerecht

- ... en even voorbij Parijs zijn we avond gaan eten.
- Avond? Was het lekker?

29.5.07

Faas en Taas



Het was tijdens een van hun dagelijkse meditatiestonden, op de harde ijskorst van het Zilvermeer, dat de broers Faas en Taas gans bij toeval de cirkel hertekenden:

een lang verloren gewaande geometrische figuur.

In mijn Viewmaster: Quote van de dag!



- Ik schrijf graag zinloze brieven!

(dixit de secretaresse van mijn baas)

28.5.07

Gymnopédie N° 1: voor Federico Bahamontes



Het is een goed bewaard geheim dat Erik Satie de meest hygiënische van alle componisten was. Uitgenodigd door deze of gene heer of dame, bracht hij zijn eigen bad mee, waarin hij zich ter plekke waste alvorens de aangeboden maaltijd tot zich te nemen.

Er zijn geen foto's van Erik Satie in bad. Al wordt gezegd dat hij de vorm aannam van een peer. Dat zou best kunnen, want dit gegeven klinkt door in zijn muziek.

Over die muziek gesproken. Als er iemand iele muziek kon schrijven, dan was het Erik Satie wel. Zijn muziek is zo iel dat zij de dampkring lijkt te ontstijgen. De enige die hem daarin benaderde is de adelaar van Toledo: Federico Bahamontes.

Het is een feit dat Federico op de eenzame hoogte van een of andere col meermaals de muziek van Erik Satie heeft waargenomen. Waarna hij zijn vleugels uitsloeg en verder fietste.

26.5.07

In de Viewmaster: een definitief moment

Ik weet niet zeker of ik het hier al eens heb geschreven, maar mijn vader kon vloeiend Russisch nabootsen! Beter dan John Cleese. Daarmee onderhield hij ons o.a. als bij de BRT de "las gebroken" was en het plaatje "Even geduld" op het scherm verscheen.

Ik voel ook nog altijd zijn hand in mijn rug wanneer hij mij leerde fietsen.

Zelf, met mijn eigen kinderen, moet ik het meer hebben van mijn onnavolgbare Elephant Man impersonatie. Vooral het slurfachtig inademend praten ("I am not an animal") maakt een enorme indruk. Gillend stuiven zij dan de kamer uit!

Op mijn beurt, heb ik ook mijn zoontje leren fietsen. Daardoor weet ik nu ook hoe mijn vader zich voelde toen ik voor het eerst alleen, zonder zijn hulp wegfietste.

Een definitief moment besef ik nu.

25.5.07

De onbekende god

Ik ben een onbekende god.
U bidt niet tot mij.
Iets offeren heb ik u ook nog niet weten doen.
Goed, ik kan daar wel mee leven.
Meestal.

Zo nu en dan laat ik mij echter toch eens gaan en dan neem ik wraak.
U noemt dat "pechdagen" geloof ik: wanneer de tandpasta op is, of iemand heeft in uw wagen gekrast. Of u wordt ziek in het buitenland en spreekt de taal niet. Dat soort dingen.

Gelukkig ben ik nooit lang kwaad.
Dat ligt niet in mijn aard.
Bovendien zou het te veel de aandacht op mij trekken en dan begint u nog met dingen te doen in mijn naam.

Laat dat uit alstublieft!

24.5.07

Onze bibliothecaris

- Mieke Maaike's obscene jeugd van Boon, Gelukkige paren van Heeresma, Gangreen... Sorry, maar dit krijgt u niet mee naar huis.
- Hoe bedoelt u, ik krijg dit niet mee naar huis? Is er een probleem?
- Een probleem vraagt u? Bekijk dit eens goed. Viezigheid is het. Vette, platte, ranzige pornografie. Ik kan niet toestaan dat dit soort blubber in een gezin met jonge kinderen terecht komt. Wat denkt u wel. Dat ik even pervers ben dan u?
- Meneer, ik ben 56 jaar oud en rijp genoeg dacht ik om zelf te beslissen wat ik lees.
- Lèzen zegt u? Als het dat maar was! Dit soort vodden kost ons alleen maar werk. Hier, Gangreen, kijk maar, al zeven keer hebben wij het uit elkaar moeten halen en opnieuw plakken en kaften. De laatste keer dat we het terugkregen plakten de bladzijden aan elkaar en het was niet van de koffie, dat kan ik u verzekeren. Beu zijn wij het, al die vieze troep. Om van de stank nog te zwijgen!
- Wat bedoelt u?
- Wat ik BEDOEL? U houdt mij nog voor het lapje ook zeker? SPERMA meneer. Dàt bedoel ik. Dat u wil masturberen meneer, dat is UW zaak, maar niet met MIJN bibliotheekboeken. Dat liedje is uit. Voor eens en voor altijd.

(Bovenstaand gesprek heeft uiteraard nooit plaats gevonden.)

23.5.07

The Return of Viewmaster

In de Viewmaster: een oude rubriek keert terug!
Een en ander moet hier veranderen. Duidelijkheid moet heersen. Althans, dat vind ik er zelf van.

Bovenstaand besluit heeft niks te maken met de smeekbede om te ontlurken die ik las op A-Woman, waar ik vandaag - zelf lurker zijnde - terecht ben gekomen, maar ik sluit mij wel stante pede aan bij zulk een lovenswaardig en boud initiatief. Ik ben zelf een groot en waarschijnlijk ongeneeslijk lurker, maar dat neemt niet weg dat ik ook wel benieuwd ben om te weten wat bezoekers denken van mijn blog. Al die Nederlanders op zoek naar nieuws over de Harold of Free Enterprise, al die nieuwsgierigen die via het zoekwoord peeskamer hier terecht komen, de West-Vlamingen die hopen dat ik iets zinnigs vertel over Bratislava, of de Limburger die op zoek is naar het recept voor nougat, enz.

Niet dat het voortbestaan van mijn blog ervan afhangt, die gaat rustig verder volgens een masterplan dat nog niemand kon doorgronden (eigenlijk hoor ik daarvoor een prijsvraag uit te schrijven: wie herkent de rode draad in deze weblog?), maar het zou mij veel plezier doen om op een of andere manier voeling te krijgen met u, toevallige of regelmatige passant. Ik zal u daar zeker voor bedanken, of u nu anoniem, onder pseudoniem of met uw echte naam reageert.

Hartelijk dank,

Blogbaas

Songfestival

geerom vleerom vilahee
gleerom veerom vilajoo

vila jeemie vilahoo
vila vila jemiloo.

Refrein:
vila toeraa, toeraahom
toera vila, toera pom


jero gerom vila pom
jerom verom: pom pom pom

geerom vleerom vilahee
gleerom veerom vilajoo

vila jeemie vilahoo
vila vila jemiloo

Refrein (x2)

Je hoort niet veel meer van Urban Trad. Misschien ligt dat wel aan hun teksten die te Fins-Oegrisch klinken om buiten de context van een songfestival te scoren. Daarom, als grammaticus gespecialiseerd in imaginaire talen en voorzien van een volwaardig diploma notenleer, gooi ik bovenstaande tekst van mijn hand in het publiek domein, klaar voor al wie er opzwepende muziek wil bij componeren.

Op die manier vallen wij misschien nog eens in de prijzen op het songfestival. Zeker als het gelegenheidsgroepje wordt versterkt met wat verknipte dames!


22.5.07

Naar de maan!

Gisteren prachtige Air Zoom Vomero loopschoenen gekocht. Met luchtkussens en zijdelingse stabilisatoren uiteraard.

Daarmee loop ik desnoods, na genezing van mijn impactie, zonder nog ooit moe te worden naar de maan.

Dit heeft menigeen mij trouwens al dikwijls toegewenst!
Dat naar de maan lopen dus.

20.5.07

Direct Mail

Het gebrek aan belangstelling voor hun zielenroerselen zorgde voor heel wat spanning en afgunst onder de webloggers aangesloten bij de BBW (Belgische Bond van Webloggers). Tenminste, toch bij diegenen voor wie het analyseren van hun statistieken meer tijd in beslag neemt dan het daadwerkelijk werken aan hun weblog.

Aangezien de BBW de “bevordering en bekendmaking van de weblogs zijner leden” als eerste doelstelling in de statuten heeft staan, keerden de leden zich massaal tegen de leiding “die zich niet voldoende van zijn taken heeft gekweten”.

Daarom, maar ook uit vrees voor inkomstenderving door verlies aan lidgelden, werd bij meerderheid in het bestuur besloten een Direct Mail bericht te adresseren aan eenieder met een internetaansluiting om het nut en de economische, sociale en culturele voordelen van het lezen van weblogs klaar en helder uit te leggen. Over een half jaar zal men deze actie evalueren en eventuele verdere stappen ter stemming voorleggen.

19.5.07

Start to run (de andere kant van de medaille)

De aandachtige lezer zal wel gemerkt hebben, en uit beleefdheid niks gezegd, dat ik het de laatste tijd niet meer heb over mijn Start to run activiteiten. Even dacht ik het voor u te verzwijgen, maar mijn aangeboren eerlijkheid haalt het toch van mijn ijdelheid. Op doktersadvies dien ik een hele week te rusten. Feit is dat ik al twee weken met een lichte pijn in de linkerenkel zit. Een pijn die niet erger wordt, maar wel "zeurt". Op aanraden van sportieve vrienden en familieleden met ervaring met sportkwetsuren (peesontstekingen, gebroken ribben, bevroren ledematen, enz.) ben ik dan toch maar naar mijn arts gereden. Dit was al bij al toch ook dè kans om hem te bewijzen dat ik iets aan mijn gezondheid doe.

De diagnose was snel gesteld: impactie!

U zal dus een weekje moeten wachten op verder verslag van mijn esbattementen op de atletiekpiste. Ondertussen koop ik adequaat schoeisel!

18.5.07

De liefste man

Dank zij het combineren van de gegevens in werkgeversdatabanken (juridisch geen sinecure), anonieme telefonische enquètes, blogmonitoring, astrologische rekenprogramma's, clusters van relatietherapeuten, Google earth en gevangenisdossiers is ons Ministerie van Welzijn er in geslaagd de liefste man van het land te identificeren.

Hij weet nog van niets, maar straks zal hij worden afgehaald met een zwarte limousine die hem onverwijld, begeleid door twee leden van de bereden politie, naar het Amerikaans Theater zal brengen, waar hij zal worden gelauwerd en een cheque krijgt overhandigd ter waarde van 50.000 €!

Je hebt toch mensen die geluk hebben in het leven. Maar als liefste man kan je natuurlijk niet anders dan die cheque onmiddellijk wegschenken aan een goed doel. Een beetje sneu voor zijn vrouw, toch?

Ik vraag mij af hoe het voelt als iemand op de deur klopt met de mededeling dat je de liefste man bent? Misschien voel je wel niks, zo verbazingwekkend moet het zijn, en beleef je de volgende drie dagen als in een trance.

Sorry, hier moet ik afbreken, er wordt op de deur geklopt.

17.5.07

Luisterbereidheid

Luisterbereidheid is een deugd,
maar ook een bron van veel tijdverlies.

Jongens en lezen

Recent onderzoek bevestigt wat links en rechts al jaren wordt gezegd: onze jeugd leest niet meer. Vooral jongens van twaalf jaar en ouder krijgt men niet meer aan het boek!

Maar hoe zou dat komen? Dat is de vraag. Volgens kenners en betrokkenen is een van de redenen dat lezen niet "cool" meer is.

Misschien. Ikzelf zie een ander fenomeen. Jongensliteratuur is gewoon niet interessant meer. Een spannend avontuur, niet meer of minder, vind je niet meer tegenwoordig. Er is altijd wel iets aan de hand met een jeugdboek tegenwoordig. Er moet een boodschap inzitten, of een of andere doelgroep moet bediend worden, het moet politiek correct zijn, enz. Nobele motieven genoeg, maar het boek zelf, laat mij preciseren, het spannende jongensboek, het verhaal,is volkomen uit het beeld verdwenen. En de jongens zelf? Die zitten te "gamen", "of" en "on line".

Ik geloof totaal niet dat het medium "boek" het probleem is. Het probleem is de inhoud. Waar zit de hedendaagse Jules Verne? Karl May? Ian fleming? enz.

Eerlijke sport

Bakschieten, beugelen, doelschieten, dopspel, eggeschieten, gaaibol, geldscheuren, hamertjesspel, hoefijzerwerpen, kegelen, krulbol, kuipsteken, liggende wipschieten, mannetjesspel, pagschieten, pierbol, pietjesbak,platte bol, pudebak, ringsteken, schaarbaankegelen, schijfschieten, schuiftafel, sjoelbak, steltlopen, stopschieten, struifvogel-groot, struifvogel-klein, tafelkegelspel, tonspel, toptafel, touwtrekken, trou-madame, uilebolling, vloerbol, vogelpik.

Ziedaar de volledige lijst van door mij erkende, uit het leven gegrepen volkssporten. Sporten in de ware zin van het woord.
Al de rest is beunhazerij en/of geldgewin.U zal mij er dan ook nooit zien aan deelnemen. Aan voetbal, aan wielrennen. Niet actief, niet passief. Aan geen enkele sport die moet groot gepraat worden door radio- en televisiecommentatoren, of gesponsord door deze of gene fabrikant of bank.

Neen, geef mij maar het geldscheuren. Ik ben Belgisch kampioen, al drie jaar op rij. In de categorie "zonder contract". Zonder sponsors dus. Wat betekent dat ik voor 100% voorzie in mijn eigen materiaal. Geen slager of zelfstandige computernetwerkleverancier die mij wat zwart geld toestopt.

Eerlijker kan niet.



(Een goed gescheurd biljet herkent men aan het feit dat de denominatie na scheuring niet meer te herkennen valt. M.a.w., een goed gescheurd biljet is niet meer te herkennen)

16.5.07

De ziekte

Onlangs kreeg ik een uitnodiging van D. maar ik ben niet gegaan. Ik bevind mij niet graag tussen grote groepen mensen. Bovendien weet ik al op voorhand hoe het er aan toe gaat als D. uitnodigt. Hij zou mij geen twee minuten gunnen. Ik zal hem later nog wel eens bellen om mij te verontschuldigen en nog eens apart af te spreken.

Als ik maar wist wat te vertellen. Het is jaren geleden dat wij elkaar nog zagen. En zo avontuurlijk is mijn leventje niet. Bovendien begin ik de interessante dingen meer en meer te vergeten. Bescheidenheid zegt men dan.

Een ziekte vrees ik.

Het enige aanspreekpunt

- Ik herinner mij niet wie, maar iemand heeft mij onlangs gezegd dat het nu ook al niet meer veilig is in de buurt van Kinepolis.
- Is dat zo?
- Ik weet het niet, iemand - maar ik weet niet meer wie - heeft mij dat verteld en vermits jij de enige bent met wie ik hier praat denk ik dat jij het was!
- Ik?
- Wie anders?
- Ik ga haast nooit naar Kinepolis. Hoe moet ik dat nu weten?
- Ik weet het niet. Ben je zeker?
- Zeker? Ik kom er nooit!
- Van wie zou ik het dan hebben?

Pina

Kijk, dit is Pina. Het meisje met de rode trui.

Pina heeft geen vriendje. Dat komt door haar hobby. Zij begluurt mannen die op hun beurt andere mannen begluren wiens hobby het is om om 12 uur 's nachts vuurtorens te bezoeken waarbij zij al meters voor zij de deur hebben bereikt de sleutel naar het sleutelgat richten.

Vannacht had Pina alvast succes!
In haar hobby, niet in de liefde.

Die Pina toch!


15.5.07

Milkshake

Vroeger, decennia geleden, in Zaventem langs de spoorweg, niet ver van het station waar toen nog het monument voor de gesneuvelde soldaten stond, wat nu aan de vijver staat en door autochtonen nog steeds de "man van drie miljoen" wordt genoemd, maar dat is een ander verhaal, langs de spoorweg dus, stond ijssalon of Crêmerie Donat, waar je naast uitstekende ijsroom ook de beste Milkshake van de wereld kon drinken, want het recept kwam van een Amerikaanse soldaat, een neger, zo fantaseer ik er meteen maar bij, die nog mee de luchthaven had helpen bevrijden van de Duitsers, die zoals u wel weet geen Milkshake kenden, wel in die crêmerie, het woord ijssalon kenden wij toen ook nog niet en zou ons eerder hebben doen denken aan de ijsgrot van Superman, kon je mij in die tijd minstens twee keer per week aantreffen achter mijn obligate Banana Milkshake en nu, anno 2007, neem ik eindelijk de gelegenheid te baat om mijn frustratie uit te schreeuwen over het feit dat Donat het recept van zijn Milkshake nooit heeft willen doorgeven aan een opvolger of gewoon in het publieke domein heeft gegooid, al heb ik daar tegelijkertijd ook wel bewondering voor want er is een tijd van komen en een tijd van gaan en je krijgt het in het leven nu eenmaal, doorgaans toch, niet cadeau, dus waarom zou Donat het cadeau geven, maar als gevolg daarvan vind ik nergens, waar ik ook ga, nog zulk een lekkere Milkshake, ook niet bij Häagen-Dazs, voor wie dit laatste zou willen suggereren.

(De kunst bestond erin om de Milkshake helemaal zonder onderbreking in één keer op te slurpen door het rietje. Een beetje zoals bovenstaande zin, maar ook dat verliep nooit perfect.)


14.5.07

Relatietherapie

Het gaat niet zo goed meer tussen mijn vrouw en mij. Al een hele tijd om eerlijk te zijn. Alsof we uitgepraat zijn. Uitgepraat in meerdere betekenissen en dimensies. Ook seksueel (al is dat uiteraard mijn visie).
Maar om dan maar alles op te blazen, de boel eerlijk te verdelen en uit elkaar te gaan? Dat is een beslissing waar we eigenlijk nog niet klaar voor zijn.

Op zich is ons huwelijk niet zo slècht en om het zo maar te laten schieten uit malcontentement lijkt ons toch een beetje al te gemakkelijk. Daarom hebben wij besloten om onszelf een proef op te leggen. Een wederzijds project waarmee wij onszelf, en wederzijds, kunnen bewijzen dat wat wij nu beschouwen of vrezen als mogelijks het einde van een relatie waarin wij toch elf jaar samen schouder aan schouder hebben gestaan, dat die relatie, als puntje bij paaltje komt, beslist nog zin heeft. Maar ja, hoe doe je dat? Geen van ons tweeën is relatietherapeut (trouwens, zouden zulke mensen ook dergelijke problemen kennen in hun relaties en hoe gaan zij daarmee om?) en we vinden allebei dat we het echt, helemaal alleen, op eigen kracht moeten doen. Systeemtherapie kan pas slagen als de kracht tot verandering helemaal uit de patiënt zelf komt, heb ik altijd begrepen.
Toen, na het lezen van een kort verhaaltje van Haruki Murakami kwam ik ineens op een idee: het moest iets zijn met een deadline! Een wederzijds verifieerbare deadline!

Eens mijn vrouw en ik het dààrover eens waren was het verzinnen van een proef heel gemakkelijk: de zelfopgelegde uitdaging bestaat er in dat wij ons volledig (naakt) met stukken en beetjes moeten fotokopiëren op het kopieerapparaat van onze respectievelijke werkgevers. Daarvoor hebben wij ons vanaf maandag (vandaag dus) 10 werkdagen de tijd gegeven. Verder zijn de spelregels dat het moèt gebeuren tijdens de werkuren èn op formaat A3.

Als wij er allebei in slagen binnen de opgelegde termijn, dan mogen wij er mij dunkt wederzijds helemaal gerust in zijn want dan is het zonneklaar dat wij nog offers kunnen brengen voor elkaar en dan zit het met ons huwelijk verder ook nog wel snor.

13.5.07

Eurovisie

Eerlijk waar,
Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit eens zou over mijn lippen krijgen:
"De Duitsers hadden moeten winnen."

12.5.07

An en Jan zetten door!

- Kom An, hier ziet hij ons niet.
- Neen Jan, vanuit de veranda kan hij onze benen zien!



11.5.07

Woonachtig

Het valt mij op dat Vlamingen meestal woonachtig zijn en Nederlanders gewoon ergens wonen.Ik vermoed dat dit verschil in woordgebruik berust op een totaal andere realiteit inzake woonbeleving in Vlaanderen dan in Nederland.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik mezelf als Vlaming toch helemaal niet woonachtig voel, en steevast - desgevraagd - vertel waar ik woon. Zou dat zijn omdat ik ergens in mijn voorgeslacht Nederlandse roots heb?

En worden Nederlanders die naar Vlaanderen verhuizen mettertijd ook woonachtig? Of is dat een brug te ver? Qua integratie zou het anders wel kunnen tellen!

De papieren mannen

Een discussie met de papieren mannen draait steevast uit op een stevig dispuut, een conflict en uiteindelijk op harde actie. Dat komt omdat de papieren mannen steevast weigeren om de plooien glad te strijken. Zoiets raakt de kern van hun bestaan.



Bij het minste onraad komen zij in grote drommen naar buiten om hun ongenoegen te ventileren. Die actie moeten wij tolereren. Het veroorzaakt verkeershinder maar het lucht hen op. Als een en ander te hinderlijk wordt, en dat is steevast het geval, dan is dreigen met het waterkanon een probaat middel om hen te doen inbinden. Om evidente redenen willen zij niet afdruipen.

10.5.07

Oogstgebed




Vroeger, toen men masten plantte om schepen te oogsten had het oogstgebed nog zin.

9.5.07

An en Jan aan zee.




Je moet geen helderziende zijn om te zien wat zich heeft afgespeeld bij zonsondergang aan zee. Al werden er geen beloften gedaan.

8.5.07

Stereotype

Verdorie, waarom ben ik nu niet de koene revolverheld die alle schurken met zwarte hoeden feilloos neerknalt tijdens die ultieme bevrijdingsactie waarbij ik mijn talrijke keren door vele "mannen" en op vele manieren misbruikte geliefde uit hun klauwen redt? Met mijn darling die zich dan dankbaar en rillend van genot en emotie door mij vol op de mond laat kussen, wat mij toelaat om scheef in de nog enige rechtopstaande niet gebroken whiskeyfles weerkaatst te zien hoe de leider van de outlaws met zijn laatste krachten en een ontzettend vuige van haat gloeiende blik zijn colt op mijn rug richt zodat ik mij in een laatste reflex nog kan wegtrekken en het onvermijdelijke fatale schot niks anders meer rest dan het hart van mijn eeuwige liefde te doorboren.

Na haar aangrijpend stervensmoment en ultieme liefdesbetuiging heb ik op die manier zonder discussie alle reden om mij uit deze onrechtvaardige neo-liberale maatschappij die het aan solitaire helden overlaat om hun geliefde uit de klauwen van schurken te redden terug te trekken en zou ik in de sequel (De terugkeer van Stereotype) op een bloedige maar door het publiek (u dus) gerechtvaardigde manier wraak komen nemen op de verdedigers van de fundamenten van onze overwegend rolmodelbevestigende samenleving.

"Come on, you f*%#g conservatives, Make my day!"

7.5.07

Meelopers en kampioenen

In de anti-ruimte - u weet wel, de dimensie waar alles precies het omgekeerde is van bij ons - in een verafgelegen landbouwstation van de Universiteit van Everberg, in de Sahara, zitten twee landbouwkundigen zich stierlijk te vervelen. Het regent er al weken aan een stuk.

- Zeg, hoe zou het eigenlijk staan in de Ronde van Frankrijk? Wie zou er aan de leiding staan?
- Is dat nu een vraag? Godfried Daneels natuurlijk. De Engel van het hooggebergte! Zoals die over de cols vliegt. Rik Torfs zal nog veel perzikensap mogen drinken om hem bij te houden.
- Ja, triest hoe die perzikensaprage de wielersport om zeep helpt.
- Wat je zegt, nee, geef mij maar voetbal. Met wat geluk wordt Lierse weeral kampioen. Voor de 13de keer!
- Ook dat is niet normaal.

6.5.07

Dubbele draagkracht


"Hé jongens, " riep Björn, "het kan ook met één hand!"

Die dag verdubbelde de draagkracht van de scouts van Antwerpen.

Kiss and Ride

Zaterdag 28/04 17u47 Brussel-Gent-Oostende. Jij en ik alleen in de treincoupé. Jij: blonde vrouw, groene jurk.
Mijn (niet echt gemeende) excuses, maar ik kon het niet laten met mijn röntgenstraalogen door je kleren te kijken. Het was de moeite niet. Ik begrijp dus helemaal niet waarom je er zo op een "jij kunt mij niet krijgen snul" manier op mij neer zat te kijken.
De kans dat je dit leest is uiteraard klein. Heel klein. Maar ze bestaat, en daarom wilde ik je langs deze weg ook nog laten weten dat ik het ben die met mijn laserstraalblik je bankkaarten ongeldig maakte. Gewoon omwille van die arrogante blikken van jou.

Complimenten, Superforens

5.5.07

"De moral"

Je hoort er niet meer van. Vroeger hadden ze hem allemaal, de wielrenners. Ik heb het over de moral. Soms kwam het voor dat zij hem even kwijt waren. In wedstrijden die ze pas hadden verloren.

Moral. Iets van de oude tijd?

4.5.07

Huppelaar

Men noemt mij de huppelaar. Een spijtige bijnaam omdat ik maar hoogst zelden huppel.

Alles valt te herleiden tot de vloek die op mij rust en die mij tegenhoudt (op straffe van zwaar onheil voor mijn nageslacht) om eender naar waar ik ga, links af te slaan. M.a.w. ik kan alleen maar rechts afslaan en ben genoodzaakt voor elke bestemming waar ik heen wil een route uit te stippelen die mij toelaat nooit linksaf te moeten. Bovendien, toppunt van psychisch sadisme, moet ik ook opletten dat ik steeds met mijn rechterbeen eerst het hoekje omga. Dat vergt uiteraard, zoals u wel begrijpt, een gevorderde mate van motorische coördinatie. Doorgaans lukt het mij wel, maar zo af en toe, bij wegwerken op een stoep, of wanneer ik plots dien uit te wijken voor een moeder met kinderwagen die net van achter de betreffende hoek tevoorschijn komt, in die uitzonderlijke gevallen kan het wel gebeuren dat mijn coördinatie niet meer klopt en dan ben ik genoodzaakt om met een soort van huppelbeweging mijn rechterbeen naar voor te brengen. Wie mij in die situaties al heeft gade geslagen zou kunnen denken dat ik huppel en mij mijn bijnaam hebben bezorgd, dat geef ik toe, maar toch, Rechter was als bijnaam juister geweest.

Voor de rest hoop ik niet dat u denkt dat ik bijgelovig ben. Met hoefijzers, het getal 13, gebroken spiegels, zwarte katten, knoflook, zoutvatjes, maretakken, hout vasthouden, enz. hou ik mij in het geheel niet bezig. Ook met rechtsaf slaan onder een opstaande ladder heb ik geen enkel probleem.

3.5.07

Start to run (een sequel)

Vlijtige lezers weten inmiddels al wel dat Pebo en ik ons, na aanschaf van een iPod, op het Start to run programma (van Evy Gruyaert) hebben geworpen en zij zullen ook al wel doorhebben dat wij kranig volhouden. Ook sessie 6 hebben wij nu al zonder kleerscheuren achter de rug.

Dank zij mijn sportieve inzet begin ik nu ook in mijn sociaal leven aan aanzien te winnen. Dat komt zo: eergisteren heeft een verre kennis van mijn vrouw ons toevallig zien lopen (waarschijnlijk bij begin van sessie 5 want het maakte indruk op haar) en gisteren ontmoette die kennis alweer toevallig mijn vrouw en bracht zij haar argeloos op de hoogte van wat zij had gezien!

U kent dat waarschijnlijk wel, het soort verhalen van hij houdt het goed vol op zijn leeftijd of je zou niet zeggen dat hij een pacemaker heeft!


Ik ben niet de man die zich aan eender welke roddels stoort. Voor mij tellen de feiten: mijn vrouw heeft het nu vanuit een totaal onverdachte hoek: ja, blogbaas werkt echt aan zijn conditie!

Misschien komt het u nu binnenkort ook nog wel ter ore uit een of andere minder verdachte bron.


Ik hoop het.

De Bandar-log

"Ze hebben geen wet, geen jachtroep en ook geen leiders - ze hebben alleen maar gekke woorden en kleine vlugge dievenhanden. " (Uit het Djungelboek).

(Soms heb ik de indruk dat ik er voor werk, voor de Bandar-log)

2.5.07

Buitenspel

Onlangs ontmoette ik een oude vlam die ondertussen getrouwd is met een virulente voetbalfanaat. Hun huwelijk lijkt niet zo goed te zijn als de schijn die ze ophouden mij wil laten geloven. Vandaar dat zij mij eens uitnodigde voor een gesprek "onder oude vrienden" in een van de bekendere Leuvense studentencafés.

- Ik denk dat het aan mij ligt. Misschien moet ik meer belangstelling tonen voor zijn hobby’s.

Zelf heb ik op een sofa liggen en naar voetbalwedstrijden kijken nooit echt als een hobby bekeken.

- Je bedoelt... belangstelling tonen voor voetbal?
- Ja. Ik weet dat het belachelijk klinkt uit de mond van een vrouw, maar dat is wat ik wil proberen.
- Pfft... belachelijk? Neen, ik vind het niet belachelijk, maar ik zie er echt het nut niet van in. Je weet dat ik voetbal liefhebbers niet hoger inschat dan de eerste de beste apensoort. Een zekere mate van intelligentie kan je ze niet ontzeggen, tenslotte vinden zij toch de weg naar een stadion, maar hoe of wat ze bijdragen tot het algemeen nut blijft mij hoe dan ook een raadsel.
- Hou op, dat soort discussies hebben we al genoeg gehad. Je kunt het dus nog altijd niet verkroppen dat ik hem boven jou verkoos. Hij is tenminste sociaal. Dat kan van jou niet gezegd worden.
- Luister eens... of nee, laat maar, ik ben hier niet gekomen om opnieuw ruzie met je te maken. Wat wil je nu eigenlijk dat ik voor je doe?
- Wel... maar ik wil niet dat je me uitlacht, ik zou willen dat je mij uitlegt wat buitenspel is.
- Buitenspel? Maar natuurlijk. Dat is toch eenvoudig. Een van de basisregels van het voetbalspel. Okee, bestel jij even een spaghetti voor mij en dan leg ik het je uit terwijl we eten. Ik ga nu even naar het toilet.

- Ziezo, hier gaan we dan: buitenspel hangt af van de positie waar een bepaalde speler zich bevindt op een bepaald moment op het speelveld: hij staat buitenspel als hij dichter bij de doellijn van de tegenstand staat dan de bal en de vóórlaatste tegenstander, inclusief de doelman van de tegenstanders. Dit telt echter niet hij zich op zijn eigen speelveldhelft bevindt. De twee laatste verdedigers van de tegenstand kunnen zowel een verdediger en de doelman of twee gewone verdedigers zijn. Als onze speler zich op dezelfde hoogte als de voorlaatste verdediger bevindt (of met de twee verdedigers tegelijkertijd) dan staat hij niet buitenspel.
-?
- Het ingewikkelde is nu dat in buitenspelpositie staan niet tegen de regels is. Het is pas wèl tegen de regels en dus strafbaar als een medespeler de bal naar de speler in mogelijke buitenspelpositie speelt op het moment dat hij in de mogelijke buitenspelpositie staat. Wat ik dus net heb uitgelegd.
- ??
- Die speler wordt bovendien alleen voor zijn buitenspelpositie bestraft indien hij, op het moment dat de bal wordt geraakt of gespeeld door een medespeler, NAAR HET OORDEEL VAN de scheidsrechter, actief bij het spel betrokken is, dat wil zeggen: als hij actief ingrijpt in het spel, of als hij een tegenstander in diens spel beïnvloedt, en/ of wanneer hij probeert voordeel te trekken uit zijn buitenspelpositie. Als de speler in mogelijke buitenspelpositie echter de bal rechtstreeks ontvangt uit een doelschop, een inworp, een hoekschop of van een tegenstander dan staat hij weer niet in buitenspelpositie.
Ik begrijp dat het wat ingewikkeld klinkt, maar het enige wat je als vrouw dient te onthouden is dat alleen wanneer een speler volgens het oordeel van een scheidsrechter strafbaar in buitenspelpositie staat er wordt gesproken van buitenspel en dat je nooit in discussie mag gaan met je man wanneer hij meent dat de scheids zich vergist. De camerabeelden achteraf zullen hierover wel uitsluitsel geven, maar dan is de wedstrijd gespeeld en elke discussie zinloos geworden.
Maar je hebt toch nog een andere optie dan interesse voor voetbal te veinzen?
- En die is?
- Telkens hij naar het voetbal kijkt met mij af te spreken!
- Je geeft het nooit op hé!
- Neen. Ik beschouw mezelf nog niet buitenspel.

1.5.07

De 1 Mei spirit

Twee projecten die ik in gedachten heb om iets te doen aan de collegialiteit en verstandhouding op kantoor:

- bezoek aan de riolen van Brussel
- bezoek aan het opleidingscentrum van de MIVB. Met een ritje in de simulator van de besturingscabine van een metrostel.

Maar is het sop de kool wel waard?

Badmens



In tegenstelling tot de meeste bloggers ben ik een badmens en geen douchemens. Geslachtelijk gesproken ben ik een badman en geen badvrouw. 74,68% van de bloggers zijn douchemensen. 22,14% zijn badmensen. De rest is onbeslist en qua persoonlijke hygiëne waarschijnlijk niet zo betrouwbaar.

Waarom geef ik de voorkeur aan een bad boven een douche?

Wel, ik denk dat het genetisch bepaald is.
Van kleins af aan vind ik een bad nemen, of in bad gestopt worden zààààlig. Je lichaam warmt er zo heerlijk van op. Ook wanneer de verhouding lichaamsvolume en watermassa een bepaalde verhouding bereikt lijkt het of je in een toestand van gewichtloosheid komt: zàààààlig! Je kan ook zo relaxt wegdoezelen in bad. Of je kan, door bepaalde lichaamsdelen boven de waterspiegel uit te laten komen, a.h.w. eilandjes creëren. De meest vreemde lagunes heb ik zo leren kennen. Eén keer is het mij gelukt een atol te creëren. Ik bespaar u de contorsies die daartoe leidden.

Ik geloof nooit dat douchemensen evenveel genieten van hun wasbeurten. Het gaat immers veel te snel. Indommelen kunnen zij niet. Het risico van uit te glijden is zeer reëel. Ook opwarmen is niet evident: alleen de meest optimaal uitgeruste douchekoppen bieden de zekerheid van een gerichte en toch gelijkmatig gespreide waterstraal. Zoiets vergt een optimale aandacht voor de staat van de douche. Iets waar bloggers, door de aard van hun hobby, niet veel tijd voor hebben. Toestanden van gewichtloosheid kan ik mij in een douchecel niet voorstellen. Maar boven alles kan ik mij niet inbeelden dat de momenten van introspectie die douchemensen ervaren even intens kunnen zijn als die van badmensen.

Douche of bad? Mijn keuze is duidelijk, maar laat ik in deze tijd van maatschappelijke versplintering voorzichtig blijven, geen al te scherp oordeel uitspreken en iedere polemiek uit de weg gaan. Wij blijven bloggers onder elkaar.