31.12.06

Jan en Ingrid gaan vroeg slapen

- Jan?
- Ja schat.
- Ik maak mij zorgen om de kinderen.
- Hoezo, zij zijn toch oud genoeg nu.
- Of ze wel goed zullen terechtkomen.
- Ach, maak je daar niet druk om. Dat komt wel goed. Hoe waren we zelf op hun leeftijd?
- Ja, je hebt gelijk, ik moet me niet zo druk maken.
...

- Zeg, voel ik hier geen knoebeltje?
- Een knoebeltje?
- Ja, laat je nu toch eens eindelijk checken in de mammobiel.
- Ja, maar als het kanker blijkt te zijn, wat dan?
- Hoe eerder je het laat verzorgen hoe beter. Stel dat je te laat bent en dat die borst wordt weggenomen.
- O Jan, ik moet er niet aan denken.
- Ik ook niet, het zou ons stabiele leventje totaal in onevenwicht brengen.

Grote Pier



Een grote pier hak je in twee met een groot zwaard.

Vandaag in de Colruyt gehoord

- Papa, waarom zijn er boeken met sprookjes?
- Om in te geloven jongen.

30.12.06

Een hond?

Voor wie zelf een hond wil maken heb ik hier alvast een paar belangrijke ingredienten:


29.12.06

De pet van Blogbaas...


... is terecht!

Met bedekt opgeheven hoofd kan ik mij nu weer op straat vertonen.

La Villa Italia of de pet die bleef logeren.

Gisteren nog eens met mijn vriend Pebo gaan eten in een echt restaurant. Dat was al van eergisteren geleden.

Ik een lekker Minestronesoepje en een verukkelijke mixed grill.
Pebo wel zéér smakelijke kaaskroketjes op een bedje van sla en dan eveneens de mixed grill.

Vergat ik na het schransen toch niet weer mijn pet zeker! Maar dat ontdekte ik pas 's avonds. Ik had echt niet de moed om het aan mijn vrouw te zeggen. Zij heeft al zoveel tegenslag met mij moeten beleven en die pet was pas nieuw.

Gelukkig heb ik dus nog Pebo, die ik sms-gewijs van mijn probleem op de hoogte bracht. Hij nam dan het initiatief om het restaurant op te bellen. Met succes!
Wat blijkt? Mijn pet ligt daar klaar voor mij om op te halen. Dat zal ik straks beslist doen.

Solidaire vrienden, daar komt het op aan!

28.12.06

Gefopt



Pas na drie dagen besefte Jozef dat zijn vrouw hem had verlaten.

26.12.06

In de gloria




De uitbeelding door de kleinkinderen van de begingeneriek van In de gloria was werkelijk heel geloofwaardig.

Balder en Marnix

- Kijk Balder, mijn voornemens voor 2007
- Nou, dat kan tellen, vooral punt 3. Weet je vrouw dat al?
- Maar neen, het is ook niet de bedoeling dat je het voortvertelt, want dan telt het niet!
- En ik dan? Ik mag het wel weten?
- 'Tuurlijk, jij bent van geen belang, wij zijn vrienden.
- En puntje 6 dan: "Mijn vrienden respecteren"?
- Dat schrap ik deze keer.

25.12.06

Een kerstman

Eergisteren zag ik de kerstman aan het werk. Neen, niet de échte, maar de middenstandsversie ervan in Overijse. Een triestig heerschap, al deed hij nog zo zijn best.

Midden op straat (de Stationstraat, al is er geen station in Overijse) klampte hij jonge moeders met kinderen aan en richtte zich tot het kroost:

"Dag brave kinderen, lusten jullie spruitjes?"

Geen enkel kind dat deze gezonde groente lust. Maar alsof hij ter plekke een mirakel volbracht loste hij dit dan op met de volgende woorden:

"Dat dacht ik wel, daarom dat ik hier een lekker snoepje voor jullie heb!"

Dit ritueel herhaalde zich een keer of vier, tot er een bijdehand jongetje met duidelijk afwijkende neigingen antwoordde:

"SPRUITEN! LEKKER!!!!"

En toen stond hij daar met zijn valse baard in de wind.

"Snoep zal ook wel goed zijn zeker?"

24.12.06

Het grote moment

Vandaag vieren wij het heilige feest van Kerstmis. Een feest met een heel eigen symboliek en zingeving waarvoor zowel mijn gezinsleden als ikzelf beslist openstaan, al is nu wel het ogenblik gepast om er op te wijzen dat Kerstmis voor ons méér is dan een religieus ritueel.

Zo maken wij er een erezaak van dat alle culinaire voorbereidingen reeds in de voormiddag achter de rug zijn. Geen inspanning is ons daarvoor te veel, want het zware werk moet echt achter de rug zijn tegen dat het grote moment aanbreekt.

Welk moment?

De middernachtmis?

Neen hoor, die halen we als het slecht weer is vaak niet eens. Voor ons is hét moment van familiaal samenzijn het gezamenlijk aanhoren van de kerstboodschap van onze koning! Hét jaarlijks moment van bezinning en beschaafde pret. Pas wanneer wij aanhoord en begrepen hebben wat onze vorst dit jaar nauw aan het hart lag en ligt, dan pas kunnen wij vieren.

Soms sluiten wij vooraf kleine weddenschappen af. Waarover zal hij het dit jaar hebben? Volkswagen Vorst? Het zinloze geweld in de maatschappij? Het milieu? De Vlaamse onafhankelijkheid? Zijn kleinkinderen? En zal hij weer dat blauwe kostuum met een grijs streepje aan hebben?

Ja, dat zijn nu eens momenten van echt beschaafde spanning.

23.12.06

Een vergeetkistje

Toen Balder hem het vergeetkistje toonde brak Marnix het angstzweet uit.
"Hoe kom je daar aan Balder? Weet je wel wat dat is?"
"Maar Marnix toch, gewoon een guitig kistje met een rare tuit."
"Mis Balder, dat is een v-e-r-g-e-e-t-k-i-s-t-j-e!!! Een mens moet daar met zijn fikken afblijven."
"Een v-e-r-g-e-e-t-k-i-s-t-j-e? Wat is dat nu weer?" stamelde Balder.
"Vergeetkistjes behoren tot het aloude instrumentarium om het kwade uit te drijven. Zij stammen uit de oude tijden toen de Europeanen nog arm en gelukkig waren..."
"Heus?"
"Ja heus, op oudjaarsdag stopten de mensen hun slechte herinneringen en kwade gevoelens t.o.v. hun medemensen, langs die éénrichtingstuit in een vergeetkistje. Op het feest van driekoningen begroeven zij dan hun kistjes op een voor niemand bekende plek en bleven zij zelf blijgemutst achter met niks dan goede bedoelingen en vrome intenties."
"Wat een prachtig gebruik. Hoe zou het toch komen dat wij dat niet meer kennen Marnix.?"
"Maar Balder, dat ligt toch voor de hand, dat komt door het verlies van ons kinderlijk geloof! Op zeker ogenblik raakten de oude Europeanen ervan overtuigd dat hun kinderlijk geloof ook een kwade eigenschap was en zij stopten het mee in hun vergeetkistje. Nu zitten wij er dus mee. Of beter gezegd, nu zitten we dus zonder!"
"Laten we dan dit kistje openbreken en het weer op de mensheid loslaten!"
"Balder, zet dat uit je hoofd. Op die manier bevrijden wij meteen ook een hele hoop boze gevoelens en ideeën. Wie weet hoe slecht de mens wel was die dit kistje ooit begroef. Neen hoor, dat risico mogen wij niet nemen."
"Ja, je hebt gelijk Marnix, ik zou wel een zucht van diepe spijt kunnen slaken."

21.12.06

Rijsttaart

Wist u dat mijn vader dol is op rijsttaart?
Waarschijnlijk niet. Ik ben het ook pas enkele dagen geleden te weten gekomen. Heel mijn zorgeloze jeugd thuis onder zijn gezag heb ik hem vanalles weten snoepen: chocola, pruimenvla, "swissen", 8-koeken, appelflappen, kriekentaarten, Haagse hopjes, negerinnentetten, peperkoek met en zonder gember, Suzywafels, nougat (niet noodzakelijk uit Montelimar), babbelutten, mattentaartjes, krakelingen.
U noemt het maar, hij (vr)at het allemaal. BEHALVE, inderdaad, rijsttaartjes.

Nu wij het er dan toch over hadden heb ik het hem dan ook gevraagd:

"Papa, waarom heb ik je dan nooit een rijsttaartje zien eten?"
"Jongen," zuchtte hij "dat komt door de oorlog!"
"De oorlog?"
"Ja, die in Viet-Nam. Ik stond toen eens bij de bakker en vroeg hem wat het geheim was van zijn lekkere rijsttaarten: Amerikaanse rijst, antwoordde hij. En omdat ik toen nogal principieel tegen die oorlog was, besloot ik om geen Amerikaanse rijst meer te eten"

Ziezo, dat weten u en ik dan ook weer.


P.S. Uncle Benz' heb ik thuis ook nooit gezien

20.12.06

De fut is er even uit

De hele vorige week ben ik ziek geweest. Ik ben sinds maandag weer aan de slag, maar ik ben toch nog niet 100%. Ik vrees nog wel enkele dagen nodig te hebben om weer greep op een en ander te krijgen.

Ook deze blog is mij momenteel wat te veel. Ik zal niet zeggen dat de lol er af is, dat niet, maar op een of andere manier vlot het niet meer zo.

Ik was/ben bijvoorbeeld van plan mijn antwoorden op Humo's vragenlijstje hier te plaatsen, maar ik kan mij niet meer herinneren wat ik dit jaar o.a. allemaal heb gelezen. Dat bedoel ik nu met "het vlot niet meer".

De fles is leeg, pleegt mijn vader te zeggen. En dan moet je gewoon even wachten.

Dat zal ik dan maar doen.

18.12.06

Nieuw uit het oefenkamp


Met bevende stem maakte de instructeur de aspirant terrorist diets dat zijn prestaties ondermaats bleven en welk besluit hij daaraan verbond:

"Jozef, je bent van goede wil, maar het is nu al de negentiende keer dat je het doel die boerderij daar, mist. Bij deze plaats ik je over naar de propagandadienst, want je hebt een welluidende stem, en je lijkt mij ook bekwaam om zelfmoordvideo’s te regisseren."

16.12.06

Betoveringsgevaar!


Verborgen in de anus van het zwarte schaapje zag kabouter Yvo een meisje door het weiland sluipen.
"Hahaa..." dacht hij zo stil als hij kon om het schaap niet te doen schrikken, "die zal ik straks eens lelijk betoveren!"

15.12.06

Begluur-je-buur

Ja, met onze nieuwe Begluur-je-buur kit bent u nooit meer onmondig op de eindejaarsfeesten. Voortaan opent u zélf de conversatie met leuke inswingers zoals:

"Wel buur, wie was toch dat blondje dat via de achterdeur bij je binnenging terwijl je vrouw net langs de voordeur buitenkwam?"

of:

"Dora, je hebt wel héél veel moeten wringen om nog in dat rokje te geraken is het niet?"

De Begluur-je-buur kit, een must voor de moderne mens!



14.12.06

Vlaanderen onafhankelijk?

Het was een paniekerig sms'je dat ik vanmiddag kreeg van Pebo in Helsinki.

"Wat is er aan de hand in België?"

Ik heb hem spontaan geadviseerd politiek asiel aan te vragen in de Russische ambassade. In hoofde van ons beroep riskeren wij bij de eersten te zijn die zullen worden geëxecuteerd.

Zelf probeer ik voor mezelf en mijn gezin een vluchtroute naar Canada te regelen.

Afspraak met Pebo is dat we elkaar over drie maanden ontmoeten in Ochotsk om het verzet op gang te brengen. De koffers zijn al gepakt.

13.12.06

Vakantiepret

Een van mijn oudste en nog steeds liefste hobby's is het observeren van visjes in de Middellandse Zee.

Daarvoor begeef ik mij tussen rotspartijen waar het water tot schouderhoogte komt en waar ik mij dan roerloos stil houd (Het is een techniek die ik, als ik mij niet vergis, heb opgeraapt van Old Shatterhand). Na verloop van tijd, zelden meer dan vijf minuten, zie ik ze al komen. Kleinere, maar ook grotere vissen. Langs de rotswanden, tussen mijn benen. Zààààlig!

Neen, ik maak ze niet aan het schrikken of zo. Per slot van rekening ben ik de gast in hun biotoop en niet omgekeerd.

Eens heb ik het zo vier uur en een kwart volgehouden. Dat werd eveneens mijn persoonlijk record, want de rest van die vakantie bracht ik door in de kliniek van Tortosa alwaar ik verzocht werd voor een zonneslag en brandwonden tot de derde graad op mijn schouders.

Onvergetelijk.

12.12.06

Druivensuiker


Nooit eerder heeft Viktor Originalteil zijn druivensuiker van zo dichtbij bekeken. Wat een kleuren! wat een structuren!

11.12.06

Het gaat lichtjes beter, dank u!

Ik voel me vandaag een ietsiepietsie beter. Alles tolt nog om me heen, maar ik slaag er toch in semi-vast voedsel binnen te houden. Het smaakte nog ook! Een better-food koek met geplette banaan en sinaasappel en véél suiker. Een recept van mijn oude moedertje.

Rond een uur of tien voelde ik mij zelfs sterk genoeg om mijn nieuwe boekentas in orde te zetten! Dat geeft toch een prachtig gevoel. Een echte zwartleren Arthur & Aston! Alles zit er nu keurig in.

In vak 1: alles wat met het werk te maken heeft. (Uiterst belangrijke documenten)

In vak 2: alles wat privé is. Voorbereidende nota's voor blogjes, enz.. (nog belangrijker dus!)

In vak 3: Brieven en omslagen die ik aan deze of gene moet doorgeven (ook belangrijk, maar niet zozeer voor mij)

Blogbaas laat zich niet kisten!

9.12.06

Ziek


Het is zo ver!

Blogbaas is ziek!
Blogbaas is heel ziek.

Blogbaas heeft koorts
en Blogbaas heeft pijn.

Op zo'n momenten is het niet prettig
om Blogbaas te zijn.

Volkswagen



Okee, we hebben dan wel geen winter,
maar we hebben toch Vorst!

7.12.06

Schoenmaker, een mooi beroep!


Plots vraag ik mij af of de omzet van de schoenmakers in Echternach groter is dan die van hun collega's elders?

6.12.06

Jan en Ingrid: de dingen des levens!



- Kom Jan, voor de pinnen er mee, leg het nu eens uit.
- Ja Ingrid. Goed. Wel heu..., kijk kinderen, als de penis zó groot is geworden, dan...

Kerstboomkiezen

Tussen mijn drukke werkzaamheden in is er weer het jaarlijkse ritueel van de aanschaf van een kerstboom.

Is het mijn leeftijd? Is het mijn groeiend besef van eigen zwakheid? Word ik milder voor minderheden? Ik weet het niet, maar dit jaar zou mijn gezin er misschien wel eens aan ten onder kunnen gaan. Ik wil namelijk geen boom, althans geen échte. Mijn enige compromis is een plastieken boom en ik laat het formaat geheel en al over aan mijn gezinsleden.

Kerstboomkiezen doet mij namelijk elk jaar steeds sterker denken aan oude historische prenten van slavenmarkten. Daar ging het ook om de sterkste, de grootste en de mooiste. En wie niet voldeed schoot er ook vaak het hachje bij in.

Bovendien weet ik zeker dat je je voor elke boom die je in huis haalt de haat van een kabouter op de hals haalt. En dat is wel het laatste waar ik mee kan leven.

4.12.06

Waarin ik goede raad opvolg!

Gisteren besloot ik de goede raad van Pa Pinkelman op te volgen. In plaats van zomaar wat rond te lummelen in huis ben ik uit het raam gaan kijken. Een raam is per slot van rekening een venster op de wereld. Ik zag niks, helemaal niks. Geen passant, geen auto of dwarrelend blad. Niks. Op zondag 3 december is er in mijn straat niets gebeurd.

Door zo gewoon uit het raam te kijken begreep ik echter allengs dat ik toch wel in een heel bijzonder hoekje van de wereld woon. Dat is mij eigenlijk heel wat waard!

3.12.06

Vraagje aan mijn lezers


Ik ben een verstokt vulpenschrijver. U ook?
Want ik zou daarrond een projectje willen opstarten.

Nestor Schaapvacht


Alvorens zijn vrouw te slachten sleep Nestor Schaapvacht, handelaar in tweedehandswagens, zorgvuldig zijn mes.
Niet begrijpend keek Rachel toe.
- Nestor, waarom dat grote mes?
- Maak je geen zorgen Rachel, het is een oud ritueel, overgedragen van vader op zoon.

Toen begon Rachel zich zorgen te maken, maar al bij al was het vlug voorbij.

2.12.06

Een dag van actie!

Nog voor het krieken van de dag was ik al op.
Popelend. Vol spanning!

Want vandaag is een dag van actie!

O wat kijken de mensen boos.
O wat kijken de mensen kwaad.
O wat zijn zij nijdig.

Je kan best ruim baan geven aan die boze, kwaaie, nijdige mensen, want zij komen op voor een nobele zaak.

SOLIDARITEIT

en solidair ben ik.

Dus loop ik mee.

Ik wil al die mooie woorden horen.
Al het zat gelal.

En vanavond zal ik zeker denken: wat een mooie dag.