23.7.06

Beslist niet naar Bratislava

Hoi!

Ziet u die jongeman in de blauwe auto?
Hij lijkt op weg naar Bratislava!
Wat een haast!
Bratislava is dan ook nog een heel eind.
Misschien gaat hij nog wel verder.
Hopelijk gaat het niet regenen,
want dan is hij de klos.

En wij?
Wij gaan naar Engeland!
Ja dat is zo. Wij genieten van een firmawagen en wij zijn lid van een vakbond.
Dan is Engeland een vanzelfsprekende bestemming niet?
Kijk eens hoe mijn das wappert.
Kijk eens hoe mijn mijn vrouw glundert.

Wij hebben geen zorgen vandaag.
Wij gaan naar Engeland!

Beslist niet naar Bratislava.

20.7.06

Jan en Ingrid

- Kijk Jan, weet je nog toen wij je betrapten met Nadine in ons bed? Wij waren een dagje eerder terug uit vekantie. Wat werd je toen ineens bleek. Ik vreesde dat je een hartaanval zou krijgen.
- Zwijg pa, ik weet het nog maar al te goed. Ik vraag mij soms af wat er van Nadine later is geworden.
- Och, zoals met iedereen, getrouwd en kinderen zeker. - Dat was twee jaar voor ik Ingrid leerde kennen.
- Ja, al was er met Nadine ook niks mis.

19.7.06

Buren



- Spreek ik met buurman Somers?
- Ja hoor!
- Kan u uw duiven binnenhouden, zij schijten op mijn bonte was.
- Ach wat sneu! U vergeet uw bok niet op te sluiten?
- Okidoki!

18.7.06

An en Jan

- Als alle hongerende mensen zouden eten en alle etende mensen hongeren, dan zou je misschien kunnen aannemen dat een en ander eerlijker verdeeld zou zijn in de wereld!
- Ja Jan, maar besef je wel wat dat betekent?
- Natuurlijk An, maar zo'n vaart loopt het nu ook weer niet.

17.7.06

VAKANTIE !!!

Zaaaaliiiig.

Een hele maand! Dat krijg ik NOOIT op.

Voor het eerst in jaren ben ik stressloos aan mijn vakantie begonnen. Gewoon de deur van het werk achter mij dichtgeslagen en de wondere wereld van het geoorloofd nietsdoen binnengestapt.

Het spreekt vanzelf dat ik grootse plannen heb en vééél goede wil. De mogelijkheden zijn dan ook legio!

Naar de dierentuin van Planckendael.
Naar Frankrijk om langs de weg de Tourrenners aan te moedigen.
Het Kröller-Müller museum.
Overspel in de Ardennen.
Mijn Pincodes uit het hoofd leren.
Een cursus draailier
Als vrijwilliger naar Libanon.
De boeken lezen die ik het afgelopen jaar heb gekocht.
Oude vrienden en vriendinnen opsporen via het internet.
Gezond vermageren.
Het koninklijk paleis bezoeken.
Apen tellen in donker Afrika.
Naar Engeland gaan en de landschappen van Inspector Morse bekijken.
Thuisblijven.
Een periscoop maken.
Ook in Italië heb ik vrienden.

Neen, ik zal mij echt niet vervelen want dat zijn nog maar de opties voor morgen!

Ik wens Iedereen een even fijne en creatieve vakantie of anders zo weinig mogelijk werk op het werk!


De opkomst en doorbraak van performante GPS systemen opent totaal nieuwe perspectieven voor de economie. Zo is er het ontluikende TomTom Toerisme . Digitale bijrijders helpen hun eigenaar met weidse blik van deur tot deur in heel Europa, via de kortste wegen. Waar Horeca en andere trekpleisters gestaag en met regelmaat het volume van de toevallig langswaaiende toerist zagen afnemen, omdat die via de aanleg van stadsringen en rotondes buiten de bewoonde kernen werd gehouden, zorgen toestellen zoals de TomTom GO enz. nu voor een nieuwe aanvoer. Want inderdaad, de kortste weg van A naar B, of van X naar L zo u wil, gaat steevast door kleinere woonwijken, chiquere verkavelingen, of kaarsrechte veldwegen. De eerste uitspanningen met versnaperingen en mogelijkheden voor lichaamsbeweging doen reeds hun deuren open. En dat allemaal langs het kortste traject!

16.7.06

De opdracht




Hij vond het ook een vreemde opdracht, zijn jonge zusje leren tongzoenen, maar kweet zich behoorlijk van zijn taak.

15.7.06


Ik heb dan eindelijk toch een keuze gemaakt: " 't Vliegend eiland".

Het is de schroef die het hem doet!

Balder en Marnix verdienen een reprimande

- Zeg Balder, wat vind jij van die hetze van het Vlaams Belang tegen Will Tura, Helmut Lotti en Laura Lynn?
- Een schande is het Marnix, een schande. Alsof dat "eigen volk" eventjes de vrije meningsuiting van artiesten kan bestieren. Trouwens, zij vertegenwoordigen maar 20% van de Vlamingen. Wie denken zij wel dat ze zijn?
- Ja, en die Van Hecke, heeft die nu een kop alsof hij niets dan CD's van Vlaamse zangers koopt? Nee toch! Dat zullen daar wel Teutoonse marsen zijn bij hem thuis.
- Maar wat nog het ergste is, Balder, dat is dat geen kat van de democratische politici ook maar piept. Een oproep tot die 80% van hoe noem je dat, het niet racistisch electoraat, om een CD te kopen van alle artiesten die voor hun mening uitkomen en zich niet door uitschot laten intimideren, zou dat niks zijn?
- Dat is nog eens een idee Marnix! Misschien kan Anciaux dat zelfs subsidiëren.
Anderzijds wordt het nu misschien ook tijd dat wij eens deel nemen aan een Witte Mars of iets anders ludieks? Zo ontmoeten wij ook eens mensen die het met ons eens zijn.
- Ja, en wij hebben tot nu toe nog nooit meegedaan, als dat geen reprimande verdient!
- Inderdaad, zo zal breed links ons nooit sympathiek vinden!

14.7.06


Ach wat integratie?

Ik kom zo nu en dan in een Marokkaans eethuis niet ver van mijn werk, om er een hartig ontbijt te nuttigen. Aanvankelijk was het wat wennen aan de crêpe Marocaine, de Harcha de Fez enz., maar na verloop van tijd begint de waard je te kennen (en omgekeerd) en krijg je vriendelijk uitgelegd hoe iemand met de juiste culturele bagage een Marokkaans ontbijt verorberd.
Ik kan dus niet langer beweren dat ik niet theoretisch onderlegd ben.

En toch!

Al twee keer op rij slaag ik erin het tafeltje vol te kliederen met honing zodat ik met het schaamrood tot achter mijn oren de waard, of zijn ober, moet vragen of hij het niet even schoon wil maken.
Hij doet dat dan met de glimlach, al hoor ik hem tegelijkertijd denken: "Dat heeft een vette job, zeeën van tijd om multicultureel te ontbijten en kan niet eens een pannenkoek eten zonder morsen."

Gelijk heeft hij!

Dus als ik nu "echte" Belgen hoor kafferen over allochtonen en integratie dan stel ik mij onmiddellijk de vraag:

"Jaja, maar kan jij wel eten zonder morsen?"

13.7.06

Solidariteit


Karel trok zich niks aan van de fascistische retoriek van het Vlaams Belang.
Hij zou tóch naar een concert van Laura Lynn gaan!!!
Maar waar was het nu ook al weer?

12.7.06


Ik ben een onvoorwaardelijke fan van Paul Simon en mag mij dus ook de gelukkige bezitter van de box met zijn haast volledige werk (na de "Simon & Garfunkel" periode) noemen. Ronduit schitterend vind ik de talrijke (niet talloze) bonustracks met demo's en wat hij work in progress noemt. Het geeft relief aan nummers waarvan men doorgaans alleen de "definitief" opgenomen versies op eerdere CD's kent.

Maar waarom zijn er geen schrijvers die ook eens zoiets proberen? Een boek "verzamelde werken" compileren, met daarin ook eerdere versies van dat "definitief" werk? Mij zou dat ten zeerste aanspreken!

11.7.06

Het Kalifaat van Sint-Joost

"Het kalifaat van Sint-Joost" is een klein, bij het grote publiek minder bekend, reisbureau gelegen aan de Avenue Fonsny nr. 22 in Brussel. Op de derde verdieping van een oud en vermorst gebouw waar generaties immigranten uit de Maghreb hun eerste ervaringen met de Belgische gastvrijheid opdeden. Het Kalifaat zit er geprangd tussen verdieping twee en vier, die sinds jaar en dag gekend zijn om hun goedkope kamers en het gebrek aan curiositeit van de verhuurder (zolang hij maar betaald wordt ten minste).

We hebben het in dit artikel alleen over Het Kalifaat. Dit wordt gerund door een ouder echtpaar, samen met hun twee zonen. Hij, monsieur Michel, is van Libanese afkomst, zij, mevrouw Moerman, is een Limburgse. Jarenlang waren zij als werknemer actief in de banksector in de functies accountmanager en directiesecretaresse, maar toen zij zesenvijftig jaar oud werden (beiden zijn even oud en verjaren zelfs op dezelfde dag) besloten zij het roer radicaal om te gooien.
Op die manier ontstond haast toevallig "Het Kalifaat van Sint-Joost", een reisbureau voor autochtonen die avontuurlijk genoeg aangelegd zijn om allochtone mensen te gaan opzoeken in hun eigen milieu. T.t.z. in de specifieke buurten van Vorst, Sint-Gillis, Sint-Joost, Anderlecht, Molenbeek, enz.

Daar waar Islamtoerisme op het eerste zicht een ridicuul en vergezocht idee leek waarin geen enkele bank wilde investeren, bleek dit na twee jaar van hard labeur en mond op mond reclame een gouden greep: van heinde en verre, ook vanuit het buitenland, komen geïnteresseerde klanten aankloppen op de deur van nr. 22 aan de Avenue Fonsny. In die mate dat het Kalifaat het zich de laatste jaren zelfs kan veroorloven om klanten de deur te wijzen. Een vrijheid waarvan zo nu en dan ook werkelijk gebruik gemaakt wordt in het belang van de klanten zelf, want een aantal reisformules is niet geheel risicoloos. Wij moeten dit echter ook niet buiten proportie opblazen, doden zijn er tot nu toe niet gevallen en de kans dat U afgewezen wordt is niet zo héél groot.

De stadssafari's die het Kalifaat aanbiedt bestrijken een breed spectrum van interessesferen, elk met een eigen specifieke manier van reizen voor dát specifieke klantenprofiel.

Zo is er voor mensen die in de liefde werden afgewezen en die op zoek zijn naar healing het 1001 Nacht arrangement, een belevenis die menig psycholoog sprakeloos maakt. Geboren losers die het voor hun reis nooit voor elkaar konden krijgen om al was het maar een vierentwintig uur durende relatie aan te gaan, raakten binnen de drie maanden na hun belevenissen allen getrouwd, kregen kinderen en houden steevast vol dat zij nu volmaakt gelukkig zijn!

Voor de eerder links-geprofileerden zijn er Respecttochten. Begeleide wandelingen langs trefpunten van sociaal onaangepaste allochtone jongeren die zich te buiten gaan aan prostitutie, afpersing, drugshandel en andere vormen van kleine criminaliteit. Verplaatsingen in een 4X4 zijn een optie!.
Het arrangement is er op toegespitst het clientèle te bevestigen in zijn overtuiging dat het beeld dat zij zich hebben gevormd over de allochtoon inderdaad klopt en dat eventueel onaangepast gedrag geheel en al valt toe te schrijven aan de kansarme jeugd, discriminatie en puur racisme t.o.v. de doorsnee allochtoon. Het respect voor diezelfde allochtone medemens nadat men van dit arrangement heeft genoten krijgt haast religieuze proporties. Dit segment van het cliënèle van Het Kalifaat voelt zich zonder uitzondering gesterkt in zijn gelijk om op te komen voor de allochtone medemens, vaak zelfs zonder dat die er om vraagt. Talrijk zijn de dankbrieven van deelnemers die verslag geven van hoe verkwikt zij na een dergelijke vakantie weer aan de slag zijn gegaan.

Een andere bijzonder populaire formule is de Moskeeënroute. Gericht op de strijdvaardige en politiek bewuste toerist. Het betreft hier meer avontuurlijke arrangementen die er in bestaan, door semi-clandestiene bezoeken aan gebedshuizen, kennis te nemen van al dan niet opruiende toespraken, of door in hammam's de sfeer van de ontluikende Jihad op te snuiven. Uiteraard zorgt het Kalifaat voor aangepaste kleding en tolken. Goed zittende loopschoenen zijn een basisattribuut waarin de deelnemer zelf moet voorzien.

Wie de problematiek van de Islam en integratie vanuit een breder, laat ons zeggen kikvorsperspectief, wenst te leren kennen kan zich inschrijven voor tal van specifieke seminaries, gegeven door stuk voor stuk ervaringsdeskundigen: politiemannen, sociaal werkers, uitgetreden priesters, geëmancipeerde Brusselse vrouwen en nieuwe mannen, schuinsmarcheerders, ornithologen, ex-bajesklanten, eigenaars van tandems, sluikkampeerders en een kenner van het werk van Karl May. Tijdens het nuttigen van niet alcoholische versnaperingen die hun oorsprong vinden in de Magrebijnse keuken worden deelnemers op de hoogte gebracht van o.a. aloude berbergewoontes die alleen nog in de buurt van het Brusselse Zuidstation bestaan en worden zij ingelicht over de beste manier om hier als autochtoon mee om te gaan. Centraal staat het gebruik en de interpretatie van maatschappelijk getolereerde frasen zoals:

"sâle macaque",
"marchand de tapis",
"Ôow zedde gaai jeer gerrokt? Oeppaa vleegent tapaat?"
"Nog leever tgat vannenôôp danaave smool!"
"Eej sjokkolatte, meug van te doppe?"

Mits op het juiste moment uitgesproken, kunnen zij gevoelens van begrip en warme sympathie treffend overbrengen!

In een ander seminarie Schuld en Boete, gaat de aandacht naar technieken om, eender wat er ook gebeurt, bij negatieve ervaringen de schuld aan de allochtonen te geven, met aandacht voor specifieke begrippen uit de sociologie en de politicologie (aliënatie, gemengd stemrecht, coöptatie, donutstructuur,... ) en op basis van een aantal casestudies.
Zo wordt ondermeer aangetoond dat de plaag van zakkenrollerij in de Muntschouwburg inherent is aan de keuze van het repertoire. Een voorbeeld is Die Entfürhung aus dem Serail van Mozart. Een notoir vrijmetselaar die meende vrolijke deuntjes te moeten schrijven over het leven in een harem. Dat kan uiteraard alleen maar een allochtoon operapubliek aanlokken. De dieven moeten dus wel allochtonen zijn. Stellingen van bepaalde politieke bewegingen als zou men daarom beter alleen autochtone werken programmeren, worden in dit licht beproken.

Een andere casestudy reikt intellectueel onderbouwde argumenten aan voor ouders die hun kroost liever niet naast een kroeskop laten zitten op school. Gaande van de taalachterstand, gebrek aan wederzijdse affiniteit tot "er verdwijnt nogal veel uit zijn pennenzak"! wordt er een argumentarium aangereikt waarmee betrokkenen kunnen vermijden om door te gaan voor een plompe racist! Het Kalifaat waagt zich hiermee ontegensprekelijk op een controversieel terrein, maar weigert, uit respect voor het clientèle, hierover een publiek debat aan te gaan. Wie meer wil weten dient zich maar in te schrijven, zo wordt het bondig samengevat.

"Ali Baba en de Veertig Rovers" is hét arrangement voor de Islamtoerist die intellectuele bevrediging zoekt. De naam alleen al is illustratief. Alles draait hier om het aanschouwelijk maken van hoe en waarom de allochtone gemeenschap aan haar negatieve imago als zijnde inherent delinquent is gekomen. Is het niet paradoxaal dat de klassieke Arabische literatuur zélf er ons reeds op wijst dat Ali Baba omging met niet al te rechtschapen vrienden?
Met haarscherp gekozen voorbeelden wordt aangetoond hoe zelfnegativisering aan de basis ligt van het leven, en alle problemen daaraan verbonden, van de doorsnee allochtoon in Brussel. Dit in schril contrast met voorbeelden van hoe autochtonen er wél in slagen stelselmatig hun zelfbeeld (en het inherente positivistische handelen) alsmaar te verbeteren, om niet te zeggen: maximaliseren. Exemplarisch (en komen ruimschoots aan bod) zijn de schaamhaar enquète van Flair, de aforismen en gezegden van Hugo Coveliers en Jean-Marie De Decker, TV programma's zoals "De Pfaffs", "De Planckaerts", "Big Brother", "Robinson Island", en uiteraard de verhelderende inzichten terzake van tal van mediafiguren en beroemde Vlamingen die heil vonden in het Boeddhisme..

Niettegenstaande wij meermaals aandrongen weigert Het Kalifaat van Sint-Joost toestemming te geven om hun commercieel telefoonnummer of faxnummer te publiceren. Klanten dienen zich in eigen persoon aan te melden om een afspraak te maken. Dit om een overrompeling van de toch wel beperkte administratieve krachten tot een minimum te herleiden.

Wél kregen wij de primeur van een nieuwe activiteit die het Kalifaat vanaf september zal gaan exploiteren.

"De Vlaming en zijn wooncultuur". Speciaal gericht op de bemiddelde allochtoon die belangstelling heeft voor wat zich zoal afspeelt tussen de muren van de gemiddelde verkavelingswoning. Hierbij wordt terdege rekening gehouden met het feit dat allochtonen vaak over zes à acht weken vakantie genieten! Wie zich alsnog als gastgezin wil opgeven begeve zich naar de Avenue Fonsny nr. 22.

10.7.06

Ingrid en An kennen Jan!


- Ja An, hij heeft'm eindelijk gekocht. Een Nokia 9500 Communicator! En maar prutsen en maar configureren. Je zou het moeten zien! Spijtig dat nog niemand hem heeft opgebeld.
- Dat beloofd voor morgen op het werk!
- Ja, en let op, want hij zal zeker proberen om steels wat foto's van je te nemen!
- Hahahahahaha...

9.7.06

Blogbaas vernieuwt zichzelf!

Na rijp beraad en innerlijke dwang is het besluit genomen: ik vernieuw mijn avatar.
Op die manier past een en ander beter bij mijn absolute leeftijd en mijn olijk karakter.





Ben ik geen schalk?
Sinds vrijdag ben ik de trotse bezitter van een nieuwe mobilofoon. Wat zeg ik, mobilofoon? Neen hoor, die term dekt écht de lading niet. Het gaat om een heuse Communicator. Een ambulant kantoor als het ware. Het zou mij niet verbazen dat ook God met een Communicator communiceert met de paus.

Ik wil u niet overvallen met de schier onbeperkte mogelijkheden van het toestel, maar laat ik er het op houden dat het geen mietjes (figuurlijk dan) zijn die er een hebben. Zo liet ik mij vertellen dat ook de woordvoerder van premier Verhofstad er een heeft.

Het is duidelijk, de Nokia Communicator 9500 is voor de 21ste eeuw wat de Colt was voor de 18de in het Wilde Westen! Daar ben ik van overtuigd.

7.7.06

Vasectomie

- Papa, wie is dat? Vasectomie?
Zijn dochtertje schoof de bruine enveloppe met folders en informatie die de dokter hem had gegeven in zijn richting.

- O! Eh.... Dat is onze nieuwe secretaresse, zij heeft een mooie Italiaanse naam, vind je niet?

Met een rooie kop schoof hij de documentatie in het handschoenvakje.

Hopelijk zou zijn vrouw later alles aan de kinderen uitleggen.
Op dat vlak was hij niet zo communicatief

6.7.06

Toeval!


- Hé! Dat is toeval, we zitten in dezelfde branche, doen hetzelfde werk en we dragen ook nog eens dezelfde zwembroek.

5.7.06

Gekakel na getakel

Zopas werd een blitse cabrio weggesleept van de voor de rest volledig ontruimde middenberm aan de Poincaré-laan. Vandaar de titel van deze post.

Het staat duidelijk genoeg aangegeven dat er tussen 3 juli en 23 augustus niet geparkeerd mag worden. Toch zullen er altijd chauffeurs zijn die menen eventjes van een uitzondering te mogen genieten.

Jan en Ingrid

- Ze ruziën toch wel dikwijls de laatste tijd.
- Ja, zij klaagt erover dat hij haar gevoelens wegdrukt door steeds maar zijn carrière boven hun gezinsleven te stellen.
- Mmja..., zou kunnen, hij lijkt mij wel een strebertje, maar aan de andere kant is zij toch ook niet zo onschuldig. Zoals zij hem soms te kakken zet in het bijzijn van zijn schoonouders. Weet je nog die barbeque vorig jaar?
- Inderdaad, je zou allebei de klokken moeten kunnen horen.
- Ja, allebei tegelijk: de beiaard!

3.7.06

PATS!!!


- Hé!? Waarom is dat nou?
- De klets van de week Jan! Ik zie niet zo direct een publiek figuur die hem verdient deze week, daarom krijg jij hem. Symbolisch, als vertegenwoordiger van het macho politieke mannetjesdier en om de gewoonte niet te verliezen.
- O? Symbolisch dus!

2.7.06

Commissaris Börner: De Brusselse moorden (slot)

Geen enkele carrière gaat over rozen. Ook die van de immer symphatieke commissaris Börner. Het feit echter dat hij zonder boe of ba, zonder ook maar het geringste woordje uitleg, formeel of informeel, van de zaak met de bomaanslagen was gehaald had hem diep gekrenkt. Zéér diep. Enkele dagen lang had hij zelfs gespeeld met de idee om onstlag te nemen uit het korps. Uiteindelijk besloot hij om dat vooralsnog niet te doen, toch niet zonder geloofwaardig alternatief, maar van de weeromstuit, wat aantoont dat het nog dieper zat dan zopas beschreven, werd hij depressief. Een lichte depressie weliswaar, maar toch zwaar genoeg om door een geneesheer geconstateerd te kunnen worden. Zodoende genoot hij van een maand of drie vrijstelling van werk en richtte hij zich met volle teugen op een van zijn hobby's: het bouwen van diorama's voor miniatuurtreintjes. Toen hem dat grondig de keel uithing (het reconstrueren van het hoogst gelegen bergstation in Europa was toch moeilijker dan hij had gedacht), nam hij de hem nog resterende vakantiedagen op (vierenzestig welgeteld), en maakte een wereldreis.

Volledig opgemonterd en scherper dan ooit belde hij zijn chef, Jacobus Borst met een mededeling die niks aan de verbeelding overliet:

"Chef, zorg dat mijn bureau er netjes uitziet, volgende week ga ik weer aan de slag!"

Het nieuws verspreidde zich als een groeps-SMS bericht (wat ook de meest gebruikte methode was) doorheen het commissariaat en zijn succursalen.

1.7.06

Zonder bril

Zij was zo hulpeloos als een klein kind zonder haar bril. Die had zij laten liggen bij de receptie de dag ervoor. Drie keer moest ik haar dan maar een memootje voorlezen en bij het derde moest ik ook beloven erover te zwijgen omdat het eigenlijk vertrouwelijk was.
Daarna vroeg zij niets meer.

Hoe zou zij naar huis zijn gereden?
Als zij er morgen niet is dan weet ik hoe laat het is, maar over dat memootje blijf ik zwijgen als een graf. Al zou niemand er wakker van liggen.

Beloofd is beloofd!